Οι στίχοι των διασημότατων τραγουδιών του άλμπουμ είναι η αφετηρία μιας πορείας. Πίσω από κάθε γραμμή κρύβεται μια αξέχαστη ιστορία: ποιος έδωσε έμπνευση στον συγγραφέα, υπό ποιες συνθήκες δημιουργήθηκαν οι στίχοι και γιατί αυτά τα τραγούδια παραμένουν για πάντα στην καρδιά εκατομμυρίων.
Το «Τёмная ночь» («Νύχτα βαθιά») είναι ένα από τα πιο συγκινητικά τραγούδια της Σοβιετικής Ένωσης, γραμμένο το 1943 από τον συνθέτη Νικήτα Μπογκοσλόφσκι και τον ποιητή Βλαντιμίρ Αγκατόφ. Το τραγούδι δημιουργήθηκε για την ταινία του Λεονίντ Λούκοφ «Δύο Στρατιώτες», όπου το ερμήνευσε ο επιφανής Σοβιετικός τραγούδιστης και ηθοποιός Μαρκ Μπερνές στον ρόλο του στρατιώτη Αρκάντι Ντζιούμπιν.
Η ιδέα για το τραγούδι προέκυψε αυθόρμητα, όταν ο σκηνοθέτης δυσκολευόταν να αποδώσει πειστικά μια σκηνή όπου ο στρατιώτης γράφει ένα γράμμα στη γυναίκα του. Πρότεινε να αντικατασταθεί το γράμμα με ένα τραγούδι, και αυτή η απόφαση έγινε καθοριστική για την ταινία.
Το τραγούδι έγινε αμέσως δημοφιλές, τόσο στο μέτωπο όσο και στα μετόπισθεν. Το τραγουδούσαν στα χαρακώματα, οι μητέρες νανούριζαν τα παιδιά τους με αυτό, και έγινε σύμβολο ελπίδας και αγάπης σε δύσκολες εποχές.
Οι στίχοι του εκφράζουν τα βαθιά συναισθήματα ενός στρατιώτη που σκέφτεται την αγαπημένη του κατά τη διάρκεια μιας σκοτεινής νύχτας στο μέτωπο.
Ιβάν Σβιτάιλο – Ιωάννης Κωφόπουλος – Σωκράτης Παπαϊωάννου – φωνητικά
Κώστας Βελλιάδης – διασκευές, μπουζούκι, μπαγλαμάς, κιθάρα, τσούρας
Γεννάδιος Λαυρέντιεφ – βιολί, μπάσο, παραγωγή κομματιών,
ηχολήπτης
Ιωάννης Κωφόπουλος – παραγωγός, φωνητικά (υποστήριξη)
Η ηχογράφηση έγινε στο River Studio – Θεσσαλονίκη
«Κατιούσα» είναι ισως το πιο γνωστό σοβιετικό τραγούδι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μουσική γράφτηκε από τον Ματβέι Μπλάντερ το 1938 και οι στίχοι από τον Μιχαήλ Ισακόφσκι.
Το τραγούδι αφηγείται την ιστορία μιας κοπέλας, της Κατιούσα, που στέκεται σε έναν απότομο γκρεμό και τραγουδά για τον αγαπημένο της, έναν στρατιώτη που υπηρετεί στα σύνορα. Εκφράζει την ελπίδα ότι θα είναι αφοσιωμένος προστάτης της πατρίδας του και ότι η αγάπη τους θα παραμείνει δυνατή. Ορισμένοι στίχοι παραπέμπουν σε παραδοσιακά Ρωσικά τραγούδια.
Η πρώτη δημόσια εκτέλεση του τραγουδιού έγινε από τη Βαλεντίνα Μπατίσεβα στον Οίκο των Συνδικάτων στη Μόσχα τον Νοέμβριο του 1938. Με την έναρξη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, «Κατιούσα» έγινε ανεπίσημος ύμνος του Κόκκινου Στρατού. Η μορφή της αγνής και πιστής κοπέλας συγκινούσε τους στρατιώστες τοσο πολυ που το όνομά της δόθηκε στους εκτοξευτές πυραύλων BM-13 που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Το τραγούδι απέκτησε διεθνή φήμη και προσαρμόστηκε σε διάφορες χώρες. Στην Ιταλία, η μελωδία του χρησιμοποιήθηκε για το αντάρτικο τραγούδι «Fischia il vento», ενώ στην Ελλάδα έγινε ο «Ύμνος του ΕΑΜ».
Σήμερα θεωρείται πλέον «Ρωσικό παραδοσιακό τραγούδι» και σύμβολο του Ρωσικού πολιτισμού, όπως το παραδοσιακό χορευτικό τραγούδι «Καλίνκα».
Γιώργος Κατσιβέλης – φωνητικά
Κώστας Βελιάδης – διασκευές, μπαγλαμάς, κιθάρα, τσούρας
Οδυσσέας Βαχρούσεβ – μπουζούκι
Γεννάδιος Λαυρέντιεφ – μπάσο, τύμπανα, παραγωγή κομματιών,
ηχολήπτης
Γιάννης Κοφόπουλος – παραγωγός, φωνητικά (υποστήριξη), τύμπανα
Η ηχογράφηση έγινε στο River Studio – Θεσσαλονίκη
Η ηχογράφηση των φωνητικών έγινε στα Mix Factory Records – Μόσχα
1942
Συνθέτης: Κωνσταντίνος Λίστοφ
Στίχοι: Αλεξέι Σούρκοφ
Μετάφραση: Ίππολυτος Χαρλαμόφ
Το «Στο φυλάκιο» («V zemlyanke») είναι ένα από εκείνα τα πολεμικά τραγούδια που γράφτηκαν στο μέτωπο και όχι στ μετώπισθεν. Οι στίχοι του δημιοργήθηκαν από τον ποιητή Αλεξέι Σουρκόφ το Νοέμβριο του 1941 ως αφιέρωση στη σύζυγό του που με αγωνία περίμενε τις επιστολές του από το μέτωπο. Αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1942, ο συνθέτης Κονσταντίν Λίστοφ μελοποίησε το ποίημα.
Το τραγούδι διαδόθηκε γρήγορα στα μέτωπα, εκφράζοντας τη νοσταλγία και την ελπίδα των στρατιωτών. Το ελεγαν οι μαχητές σε χαρακώματα και οι αντάρτες. Αργότερα άρχισε να ακούγεται και σε ραδιοφωνικές εκπομπές.
Ο στίχος «Ως το σπίτι είναι δρόμος μακρύς / Κι ως τον θάνατο βήματα δυο» προκάλεσε διαμάχες μεταξύ των λογοκριτών, που τον θεώρησαν απαισιόδοξο. Ωστόσο, οι στρατιώτες επέμειναν στη διατήρηση του αρχικού κειμένου, υποστηρίζοντας ότι αντικατοπτρίζει με ακρίβεια τα συναισθήματά τους.
Σωκράτης Παπαϊωάννου – φωνητικά
Κώστας Βελιάδης – διασκευές, μπαγλαμάς, κιθάρα, τσούρας
Οδυσσέας Βαχρούσεβ – μπουζούκι
Γεννάδιος Λαυρέντιεφ – μπάσο, παραγωγή κομματιών, ηχολήπτης
Γιάννης Κοφόπουλος – παραγωγός, φωνητικά (υποστήριξη)
Η ηχογράφηση έγινε στο River Studio – Θεσσαλονίκη
1945
Συνθέτης: Α. Νοβίκοφ
Στίχοι: Λ. Οσανίν
Μετάφραση: Ίππολυτος Χαρλαμόφ
Το «Эх, дороги…» («Δρόμοι άδειοι…») είναι ένα τραγούδι που έγινε σύμβολο της ζωής στο μέτωπο και των δοκιμασιών των στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Οι στίχοι του γράφτηκαν από τον Λεβ Οσάνιν και η μουσική από τον Ανατόλι Νοβίκοφ. Το τραγούδι παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1945 και έκτοτε κατέχει ξεχωριστή θέση στις καρδιές πολλών γενεών.
Οι στίχοι εκφράζουν τα συναισθήματα ενός στρατιώτη που βαδίζει στους ατελείωτους δρόμους του πολέμου, αντιμετωπίζοντας κινδύνους και απώλειες, αλλά διατηρώντας την ελπίδα και την πίστη. Η μελωδία υπογραμμίζει την τραγικότητα και τον ηρωισμό των περιγραφόμενων γεγονότων.
Οι δημιουργοί του τραγουδιού δεν συμμετείχαν άμεσα σε μάχες, αλλά επισκέφθηκαν επανειλημμένα το μέτωπο. Ο Νοβίκοφ ήταν μάρτυρας των μαχών στο Κουρσκ, ενώ ο Οσάνιν πέρασε πολύ χρόνο μεταξύ των στρατιωτών πρώτα στο Δυτικό και έπειτα στο Καρελιανό και στο 3ο Λευκορωσικό μέτωπο. Οι εμπειρίες τους αντικατοπτρίζονται στο έργο τους.
Το τραγούδι έγινε δημοφιλές όχι μόνο στη Σοβιετική Ένωση αλλά και πέρα από τα σύνορά της, χάρη στο παγνανθρώπινο θέμα του και το συναισθηματικό του βάθος. Ερμηνεύτηκε από πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες και παραμένει επίκαιρο και σήμερα, υπενθυμίζοντας το τίμημα της ειρήνης και το θάρρος εκείνων που πολέμησαν για αυτήν.
Γιάννης Κοφόπουλος – φωνητικά
Χορός «Μία για Όλους» – φωνητικά (υποστήριξη)
– Ρικούνινα Νατάσα Νικολάιεβνα
– Ουσάκοβα Όλγα Γιούριεβνα
– Μπαλιάγκοφ Ρουσλάν Μαβλεντιάνοβιτς
– Κοζαγκούλοβ Αμιράλι)
Κώστας Βελιάδης – διασκευές, μπουζούκι, μπαγλαμάς, κιθάρα, τσούρας
Γεννάδιος Λαυρέντιεφ – μπάσο, παραγωγή κομματιών, ηχολήπτης
Γιάννης Κοφόπουλος – παραγωγός
Η ηχογράφηση έγινε στο River Studio – Θεσσαλονίκη
Η ηχογράφηση των φωνητικών έγινε στα Mix Factory Records – Μόσχα
Συνθέτης: Ανατόλι Νοβίκοφ
Στίχοι: Γιάκοβ Σβέντοφ
Μετάφραση: Ίππολυτος Χαρλαμόφ
«Μελαχρινούλα» είναι ένα διάσημο σοβιετικό τραγούδι της εποχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που γράφτηκε το 1940 από τον συνθέτη Ανατόλι Νοβίκοφ με στίχους του ποιητή Γιακόβ Σβέντοφ.
Αρχικά, το τραγούδι δημιουργήθηκε για να προωθήσει τις αξίες της ανταρτικης αντίστασης, εν όψει του επικείμενου πολέμου. Οι στίχοι του αφηγούνται την ιστορία ενός νεαρού χωρικού που συνάντησε τυχαία μια όμορφη μελαχρινή Μολδαβή και την ερωτεύτηκε. Η κοπέλα όμως αδιαφορεί για το συναίσθημά του και δηλώνει την πρόθεσή της να ενταχθεί στο αντάρτικο. Ο νέος, οδηγούμενος από τον έρωτα αλλά και από τη θιγμένη υπερηφάνειά του, αποφασίζει να γίνει κι αυτός αντάρτης και βρίσκει την αγαπημένη του στο βουνό. Αυτή τη φορά η κοπέλα τον υποδέχεται με τρυφερότητα και θαυμασμό.
Παρόλο που οι στίχοι έχουν έναν ελαφρύ και ρομαντικό τόνο, το τραγούδι γρήγορα συνδέθηκε με τον ηρωισμό του σοβιετικού λαού. Η μεγαλύτερη δημοφιλία του τραγουδιού ήρθε με την ταινία του 1973 «Στη μάχη πάνε μόνο οι γέροι», όπου το ερμήνευσε ο ηθοποιός Λεονίντ Μπίκοφ μαζί με τους συναδέλφους του.
Η μελωδία του τραγουδιού είναι χαρούμενη και αξέχαστη, γεγονός που το έκανε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια της σοβιετικής στρατιωτικής μουσικής. Σήμερα, το τραγούδι ακούγεται όχι μόνο σε εκδηλώσεις για την Ημέρα της Νίκης αλλά και σε γάμους, και στα καραόκε μπαρ της Ρωσίας.
Μάριος Χαραλάμπους – Ιβάν Σβιτάιλο – φωνητικά
Κώστας Βελιάδης – διασκευές, μπουζούκι, μπαγλαμάς, κιθάρα
Γεννάδιος Λαυρέντιεφ – μπάσο, τύμπανα, παραγωγή κομματιών,
ηχολήπτης
Γιάννης Κοφόπουλος – παραγωγός, φωνητικά (υποστήριξη), τύμπανα
Η ηχογράφηση έγινε στο River Studio – Θεσσαλονίκη
Το τραγούδι «Οι Γερανοί» («Журавли») έγινε σύμβολο θλίψης για τους πεσόντες στρατιώτες. Η ιστορία του ξεκίνησε με ένα ποίημα του Νταγκεστανού ποιητή Ρασούλ Γκαμζάτοφ, γραμμένο στην αβαρική γλώσσα. Κατα τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ιαπωνία ο ποιήτης έλαβε νέα για τον θάνατο της μητέρας του, και στο δρόμο της επιστροφής ήταν συντετριμμένος από την απώλεια αυτή. Σκεφτόταν διαρκώς τον ιαπωνικό θρύλο για τη Σαντάκο Σασάκι, ένα κοριτσάκι από τη Χιροσίμα που πίστευε ότι φτιάχνοντας χίλιους χάρτινους γερανούς, θα θεραπευόταν από τον καρκίνο του αίματος. Ο Γκαμζάτωφ αποφάσισε να απεικονίσει τις ψυχές όλων των θυμάτων του πολέμου ως άσπρους γερανούς.
Το 1968, το ποίημα μεταφράστηκε στα ρωσικά από τον Ναούμ Γκρέμπνεφ. Αργότερα, ο συνθέτης Γιαν Φρένκελ συνέθεσε τη μελωδία που έγινε γνωστή παγκοσμίως. Το τραγούδι ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά από τον Μαρκ Μπερνές, και ήταν το τελευταίο αριστούργημα, το κύκνειο άσμα του. Το ηχογράφησε λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του το 1969.
Το τραγούδι «Οι Γερανοί» εκτελείται συνήθως σε εκδηλώσεις μνήμης και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα τέχνης της σοβιετικής εποχής. Την μετάφρασή του στην Ελληνική γλώσσα είχε εκπονήσει ο Γίαννης Ρίτσος.
Ξένια Γεωργιάδη – φωνητικά
Χορός «Μία για Όλους» – φωνητικά (υποστήριξη)
– Ρικούνινα Νατάσα Νικολάιεβνα
– Ουσάκοβα Όλγα Γιούριεβνα
– Μπαλιάγκοφ Ρουσλάν Μαβλεντιάνοβιτς
– Κοζαγκούλοβ Αμιράλι)
Κώστας Βελιάδης – διασκευές, τσούρας, μπαγλαμάς, κιθάρα
Οδυσσέας Βαχρούσεβ – μπουζούκι
Γεννάδιος Λαυρέντιεφ – μπάσο, παραγωγή κομματιών, ηχολήπτης
Γιάννης Κοφόπουλος – παραγωγός
Η ηχογράφηση έγινε στο River Studio – Θεσσαλονίκη
Η ηχογράφηση των φωνητικών έγινε στα Mix Factory Records – Μόσχα
© 2025 «Одна на всех! Фронтовые песни народов России» Все права защищены. Сайт разработан AIFUSION
